“De bijbel – het oude en nieuwe testament – is het verhaal van schepping en nieuwe schepping. Daarbinnen is het het verhaal van verbond en nieuw verbond. Wanneer we de bijbel lezen als Christenen, lezen we het als mensen van het nieuwe verbond en de nieuwe schepping. We lezen het niet als een vlakke, saaie lijst van regeltjes en waarheden, maar we lezen het als het verhaal waarin we zelf gevraagd worden om mee te doen. We lezen het om te ontdekken hoe “het verhaal tot nu toe” was, en ook hoe “het zou moeten eindigen.” Of om het met andere woorden te zeggen, we leven ergens tussen het einde van het bijbelboek van de Handelingen van de apostelen en de slotscene van Openbaring. Wanneer we de bijbel willen begrijpen en hoe z’n kracht op de juiste manier in en door ons werkt, dan moeten we leren om te lezen en begrijpen in het licht van het overkoepelende verhaal.”
“Onze taak in het heden is om te leven als opstandings-mensen tussen Pasen en de laatste dag, met ons leven, gezamenlijk en individueel, in zowel eredienst en missie, als een teken van het eerste en een voorproef van het tweede.”
N.T. Wright, Surprised by Hope, HarperOne, 2008, 281 & 30.
Marc Chagall, Easter, 1968.
